هر خانواده هنگام تصمیم گیری برای داشتن فرزند دوم باید تصمیم مهمی بگیرد. این چیزی است که علاوه بر هیجان، سؤالات و نگرانی های زیادی را ایجاد می کند. راه حلی وجود ندارد که برای هر خانواده ای کارآمد باشد زیرا همه آنها منحصر به فرد هستند. اما داشتن درک بهتر از چند عنصر حیاتی می تواند به روشن شدن انتخاب کمک کند.
قبل از رشد خانواده، عوامل زیادی باید در نظر گرفته شود، از آمادگی عاطفی والدین تا نیازهای فرزند اول. در نظر گرفتن پویایی خانواده و اثرات بالقوه داشتن فرزند دوم بسیار مهم است. وقتی آنها یک خواهر یا برادر پیدا کنند، اولین فرزند شما احساس آمادگی می کند? آیا برای تغییراتی که با داشتن فرزند دیگر به وجود می آید آماده اید؟?
یک عامل مهم در تعیین اینکه انتقال چقدر خوب پیش می رود، زمان بندی است. چه انتخاب این باشد که زمان بیشتری را از هم جدا کنیم یا فضای بیشتری بین آنها داده شود، هر رویکرد مزایا و معایبی دارد. در پایان، نکته کلیدی این است که تعیین کنید چه چیزی با شرایط خاص خانواده شما مناسب تر است.
| فاصله سنی 2-3 سال | بچه ها می توانند با هم بزرگ شوند و والدین بدون وقفه طولانی در ریتم مراقبت از نوزاد می مانند. |
| فاصله سنی 4-5 سال | کودک بزرگتر مستقل‌تر می‌شود و می‌تواند به کودک کمک کند، و اجازه می‌دهد تا با هر کودک بیشتر وقت بگذارد. |
| فاصله سنی 6+ سال | والدین بین مراحل کودکی استراحت می کنند و کودک بزرگتر معمولاً در مدرسه است و تمرکز بیشتری روی نوزاد جدید دارد. |
- عوامل پزشکی
- جنبه های روانی
- چگونه به کودک بزرگتر درباره بارداری بگوییم؟?
- چگونه به کودک بزرگتر کمک کنیم تا نوزاد دوم را بپذیرد؟?
- ویدئو در مورد موضوع
- چه زمانی فرزند دوم را به دنیا بیاوریم? حسادت بین بچه ها. – Ollysadvice
- آیا به فرزند دوم نیاز دارید؟ . تورسونوف در مورد.جی.09.07.2025 ریگا
- فرزند من: 4 دلیل برای به دنیا آوردن فرزند دوم: برنامه ریزی برای بچه ها
- آیا بعد از تولد فرزند دوم زندگی وجود دارد؟?
- چرا به دنیا آوردن آب و هوا خطرناک است | خطرات اصلی تولد فرزند دوم بلافاصله پس از اولین
- چه زمانی فرزند دوم را به دنیا بیاوریم
- چه زمانی فرزند دوم را به دنیا بیاوریم? تفاوت کامل در سن کودکان
- چگونه بفهمیم که زمان تولد فرزند فرا رسیده است? / بهتر یا دیرتر زایمان کنید?
عوامل پزشکی
همانطور که مشخص است، عملکرد تولید مثل زن بلافاصله پس از پایان شیردهی و گاهی حتی قبل از آن بازیابی می شود (از این رو تعداد زیادی از حاملگی های برنامه ریزی نشده است!). کارشناسان سازمان بهداشت جهانی این را محاسبه کرده اند برای اینکه یک زن پس از زایمان طبیعی به طور کامل بهبود یابد، حداقل 30 ماه نیاز است. در این مدت بافت عضلانی دیواره های رحم و سطوح هورمونی بازسازی می شود. بارداری که بعد از 12 ماه از تولد اتفاق می افتد، به گفته پزشکان، خیلی زود است، زیرا بدن زن هنوز کاملا خسته است. بارداری که در این زمان اتفاق می افتد می تواند مشکل ساز باشد و عواقب آن برای سلامتی کودک می تواند منفی باشد. اگر بافت رحم به طور کامل بهبود نیافته باشد، سقط جنین امکان پذیر است، خطر سقط جنین در مراحل اولیه افزایش می یابد. جریان خون رحم جفتی می تواند به طور جدی آسیب ببیند، به این معنی که خطر هیپوکسی جنین به طور قابل توجهی افزایش می یابد. در دوران بارداری که قبل از بهبودی بدن زن رخ داده است، ممکن است مشکلاتی در اتصال محل جفت وجود داشته باشد. خطر کم وزنی هنگام تولد و کم خونی در زنان باردار زیاد است.
اگر اولین فرزند از طریق سزارین متولد شود، پزشک سه سال استراحت توصیه می کند. بارداری زودتر خطر مستقیمی برای زندگی زن دارد و احتمال مرگ جنین در اثر خونریزی داخلی و واگرایی رحم در امتداد اسکار تقریباً 100٪ است.این می تواند منجر به پارگی رحم در امتداد اسکار شود.
توصیه می شود در هنگام بررسی بارداری دوم، معاینه پزشکی برای ارزیابی زنده ماندن اسکار انجام شود. هیچ گونه نازک یا طاقچه ای در آن وجود نداشته باشد. برای تعیین پارامترها از سونوگرافی استفاده می شود. ضخامت اسکار اهمیتی ندارد. همانطور که پزشکان می گویند اسکارها چه ضخیم و چه نازک به همان سرعت شکسته می شوند.
من کوچکترین پسرم را با زخمی روی رحمم حمل کردم که تنها 6 میلی متر ضخامت داشت. حتی یک پزشک هم در مراحل اولیه به موفقیت این رویداد اعتقاد نداشت. من در تمام 9 ماه با درک چیز اصلی حمایت شدم – جای زخم کافی بود. قضاوت در مورد تعداد سزارین ها نیز دشوار است. پزشکی رسمی اطمینان می دهد که حمل و زایمان دو نوزاد از طریق جراحی بی خطر است. پزشکان خوش بین با آرامش به بارداری سوم بعد از دو سزارین نگاه می کنند. تجربه شخصی من – چهار سزارین. بدون عارضه. با بچه های بزرگ و سالم. در جایی خواندم که پزشکان می توانند تا هفت عمل انجام دهند، اما این کار فقط در کلینیک های غربی انجام می شد. زایشگاه های روسیه نسبت به سزارین سوم محتاط هستند. در مورد موارد بعدی چه می توانیم بگوییم!
اگر زمان زیادی از زایمان اول گذشته باشد، تصمیم گیری برای بارداری دوم برای یک زن دشوار است. و با توجه به اینکه اولین زایمان در حال حاضر اغلب در 30 سالگی اتفاق می افتد، دومین تولد اغلب در 35-40 سالگی رخ می دهد. در این سن، مشکل اصلی حتی دشواری فرزندآوری نیست، بلکه توانایی ساده باردار شدن است, از آنجایی که عملکرد باروری یک زن (سطح باروری) از سن 35 سالگی به سرعت از بین می رود. تخمدان‌های یک زن به تدریج منابع خود را تمام می‌کنند، تخمک‌های کمتر و کمتری در آن ظاهر می‌شوند و هر سیکلی با تخمک‌گذاری همراه نیست. علاوه بر این، در این سن، خانم قبلاً به بیماری های مزمن مبتلا شده است که می تواند تأثیر منفی بر روی جنین و روند زایمان داشته باشد.
با این حال، سطح مدرن پزشکی به یک زن در 45 سالگی اجازه می دهد تا یک فرزند کاملا سالم به دنیا بیاورد. و آزمایش های غربالگری انجام شده بر روی همه زنان باردار این امکان را فراهم می کند تا با احتمال بسیار بالایی خطرات تولد فرزندی با آسیب شناسی ژنتیکی را مشخص کند. روش های تشخیصی تهاجمی تنها این نتیجه را تا 99 روشن می کند.9%. در اواخر بارداری، باور کنید، مزایای زیادی وجود دارد. یک زن آرام تر است، او به آینده خود اطمینان دارد و از قبل می داند که چگونه فرزندان را به خوبی مدیریت کند. به سختی می توان او را با مشکلات زندگی از ریتم معمول خود خارج کرد و او معمولاً دقیقاً می داند که از زندگی چه می خواهد.
به طور کلی، یک زن در سن سی یا چهل و پنج سالگی نباید برای باردار شدن یا بچه دار شدن دچار مشکل شود، اگر از سلامت خوبی برخوردار باشد و احساس خوبی داشته باشد.
جنبه های روانی
به فاصله سنی بین بچه ها فکر کنید. تصور می شود فاصله سنی ایده آل بین پنج تا شش سال باشد.
تعدادی از روانشناسان معتقدند که برای کودکان در سنین مشابه آسان تر است که زبان مشترک پیدا کنند و حقیقت زیادی در این مورد وجود دارد. اما یک نوزاد یک ساله هنوز نیاز مبرمی به یادگیری جهان دارد و او قصد دارد این کار را از طریق یک کانال ارتباطی آشنا – تماس مداوم با مادرش انجام دهد. او باید نشان داده شود و همه چیز گفته شود، توضیح داده شود و توضیح داده شود. هر اتفاقی که در اطرافش می افتد، اول از همه با مادرش همراه می شود. ممکن است برای والدین دشوار باشد که توجه و زمان لازم را به فرزند اول – یک کاشف جهان – و دوم – کودکی که از نظر فیزیولوژیکی به حضور مداوم مادر نیاز دارد، بدهند. بچه های هم سن معمولاً بین خودشان تفاوتی قائل نمی شوند، آنها برنامه های روزانه یکسانی دارند، همان اسباب بازی ها را دارند. اغلب، مانند دوقلوها، آنها می گویند "ما" به جای "من". از یک طرف برای مادر راحت تر است، از طرف دیگر بسیار دشوارتر است، زیرا هر یک از بچه ها ممکن است بیمار شوند و در این صورت تقسیم زمان شخصی بین بچه ها تقریبا غیرممکن خواهد بود.
بچه های دو ساله به شدت حسود هستند, و بسیار دردناک می تواند این واقعیت را بپذیرد که یک برادر یا خواهر در زندگی آنها متولد شده است. در 2 سالگی، یک فرد کوچک هنوز نمی تواند استدلال های منطقی بزرگسالان در مورد یکی از اعضای خانواده آینده را به طور کامل بپذیرد و درک کند. او غرق در احساسات است که هنوز بیان آنها با کلمات دشوار است. بنابراین، استرس شدیدی که نوزاد با ظاهر شدن خواهر یا برادر دریافت می کند، در درون نوزاد جمع می شود و می تواند باعث اختلالات روانی جدی شود. کودکان سه ساله، و این سن اولین بحران سنی است، عموماً کاملاً آشتی ناپذیر هستند. آنها قبلاً می دانند چگونه برای جلب توجه مادر و پدر به طور جدی و سازش ناپذیر رقابت کنند. اگر مادربزرگ ها برای مراقبت و تربیت به کمک بیایند، این فقط وضعیت را پیچیده می کند – اولین نوزاد – یک کودک سه ساله به وضوح احساس می کند دومی است. این برای او غیر قابل قبول است.
کودکان در سن 4 سالگی می توانند اهمیت یک رویداد مهمی را که در خانواده رخ داده است درک کنند. آنها قبلاً می توانند مراقبت نشان دهند و سؤال مربوط به تعلق مادر به کسی قبلاً برای آنها بسته شده است – آنها مطمئناً می دانند که والدین آنها آنها را دوست دارند و از آنها قدردانی می کنند. از سن پنج سالگی و بالاتر، کودکان کاملاً روابط علت و معلولی را درک می کنند و می توانند توضیحات شما را به درستی درک کنند در مورد ظهور قریب الوقوع فرزند دوم در خانواده. با این حال، هر چه این تفاوت بیشتر باشد، نوزاد کوچکتر برادر یا خواهر را به عنوان والدین دیگری درک می کند. و اوقات فراغت مشترک برای کودکان اگر اتفاق بیفتد برای هر دو جالب نخواهد بود. بچه ها علایق خیلی متفاوتی دارند. نظر من در این مورد صریح است – شما نمی توانید کودک بزرگتر را به پرستار بچه تبدیل کنید. کمک یکباره یک چیز است: پودر دادن یا آوردن پستانک، اما این که به کودک سپرده شود که تقریباً تمام اوقات فراغت کوچکتر را اشغال کند چیز دیگری است.
بچه بزرگتر باید به تنهایی زندگی کند. انجام این کار در حیطه حقوق اوست. هنگام برنامه ریزی برای تولد فرزند دوم به بعد، علایق او را در نظر بگیرید.
در ویدیوی زیر با رایج ترین اشتباهات والدین در هنگام تصمیم گیری برای داشتن فرزند دوم آشنا خواهید شد.
چگونه به کودک بزرگتر درباره بارداری بگوییم؟?
در هر صورت، فرزند اول باید از تولد قریب الوقوع یک برادر یا خواهر مطلع شود. سکوت در مورد دلایل گرد شدن شکم مادر غیرقانونی است. یک کودک در حال حاضر یک عضو تمام عیار خانواده است ، بدون در نظر گرفتن سن ، و همیشه باید به این ترتیب رفتار شود. هنگام بحث در مورد افزودن قریب الوقوع با کودک ، فقط باید اطلاعات مثبت به اشتراک گذاشته شود. تأکید کنید که قدیمی ترین بودن و مراقبت از کودک چقدر فوق العاده است!
چه موقع فرزند دوم یک تصمیم شخصی است که تحت تأثیر عناصر مختلف ، مانند نیازهای فرزند اول ، آمادگی عاطفی خانواده و وضعیت مالی شما قرار می گیرد. بعد از یک بازه کوتاه ، برخی از والدین ممکن است احساس آمادگی کنند ، در حالی که برخی دیگر ممکن است بخواهند چند سال صبر کنند. این بسیار مهم است که فکر کنید چگونه فرزند دوم پویایی خانواده و روش زندگی شما را تغییر می دهد تا شما و فرزند اولتان برای تنظیماتی که یک نوزاد جدید به ارمغان می آورد آماده باشید. اگرچه هرگز لحظه کاملی وجود ندارد، سنجیدن این ملاحظات می‌تواند به آسان‌تر شدن انتخاب کمک کند.
چگونه به کودک بزرگتر کمک کنیم تا نوزاد دوم را بپذیرد؟?
- ترکیب دو "فعالیت". هنگام غذا دادن به کودک کوچکتر، می توانید برای کودک بزرگتر افسانه ها تعریف کنید. می توانید از کودک بزرگتر بخواهید که در کارهای خانه کمک کند: مثلاً پوشک را در ماشین لباسشویی قرار دهید. پسرم (3 ساله) عاشق شستن پوشک با من است و با کمال میل به من کرم بچه و پوشک تمیز می دهد. کودک نوپا بزرگتر، تقریباً یک بزرگسال، احساس نیاز و مهم می کند. در بزرگ شدن او دخالت نکنید!
- شما نباید فرزند بزرگتر خود را شرمنده کنید, اگر به دلایلی اجازه نمایش آشکار حسادت نسبت به نوزاد را بدهد. به وجدان او متوسل نشوید – بی فایده است.
- شما نباید بزرگتر را مجبور کنید که نسبت به کوچکتر عشق و علاقه نشان دهد. احساسات برادرانه و خواهرانه همیشه به وجود می آید. اما نه همیشه دقیقاً در زمانی که به آن نیاز دارید. درک کنید که همه چیز به موقع اتفاق می افتد.
کوماروفسکی متخصص اطفال در ویدئوی زیر به نگرانی‌های مربوط به حسادت فرزند اول نسبت به نوزاد اشاره می‌کند.
هیچ زمان درست یا نادرستی برای داشتن فرزند دوم وجود ندارد. این یک تصمیم بسیار شخصی است. زمان بندی بسته به عوامل مختلفی از جمله پویایی خانواده، ثبات مالی و آمادگی عاطفی متفاوت است. هر خانواده منحصر به فرد است.
بسیار مهم است که به این فکر کنید که چگونه یک نوزاد جدید بر فرزند اول شما تأثیر می گذارد و آیا می توانید خواسته های دو فرزند را مدیریت کنید. داشتن فرزند دیگر می تواند هم پاداش و هم سخت باشد، بنابراین مسئله سلامت جسمی و روانی شما نیز وجود دارد.
در پایان، زمانی که مطمئن هستید که آماده هستید خانواده خود را به روشی که مناسب شما است گسترش دهید، بهترین زمان برای والدین شدن فرزند دوم است. به احساس درونی خود تکیه کنید، صبر داشته باشید و هرگز فراموش نکنید که انتخابی که انجام می دهید بهترین انتخاب برای شرایط خاص شماست.
